Η ιστορία του «Πόρτο Καρράς»

Το 1963 η μονή Γρηγορίου του Αγίου Ορους ζητάει από το υπουργείο Γεωργίας άδεια να πουλήσει μέρος του δασοκτήματος που βρίσκεται στο Ν. Μαρμαρά Χαλκιδικής, το οποίο κατείχε από το 1931 με αποφάσεις διοικητικού δικαστηρίου.

*Το μέρος του δασοκτήματος με δύο συμβόλαια πωλείται στη συμφερόντων Γ. Καρρά εταιρεία «Τουριστική Γεωργική-Εξαγωγική» Α.Ε. Η έκταση αυτή, ωστόσο, «καλυπτόταν από δάσος χαλεπίου πεύκης και βλάστησης αειφύλλων πλατυφύλλων», σύμφωνα με αναφορά του δασαρχείου Χαλκιδικής.

*Με το Ν.Δ. 69/1968 «η υπό αξιοποίηση έκταση παύει να χαρακτηρίζεται εν όλω ή εν μέρει ως δασική». Με άλλα λόγια έκτοτε παύουν να εφαρμόζονται οι διατάξεις του δασικού κώδικα και οποιαδήποτε άλλη διάταξη της ισχύουσας νομοθεσίας που έχει σχέση με τα δάση, τα χορτολιβαδικά εδάφη ή τις μερικώς δασοσκεπείς εκτάσεις ή λιβάδια.

*Η ισχύς του διατάγματος της χούντας επιβεβαιώνεται με το νόμο 954 του 1977. Με τη ρύθμιση αυτή στις υποχρεώσεις του επενδυτή εκτός από το ξενοδοχειακό συγκρότημα προστίθενται και τα καλοκαιρινά καταλύματα.

*Παρά τη στήριξη της Αθήνας, ωστόσο, η ζητούμενη επένδυση δεν προχωρεί: Η εταιρεία του εφοπλιστή Καρρά πτωχεύει. Επεμβαίνουν οι πιστώτριες τράπεζες και το «Πόρτο Καρράς» τίθεται σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης:

*Με τίμημα 11 δισ. δραχμές το αναλαμβάνει η θυγατρική εταιρεία της Εθνικής Τράπεζας «Ποτίδαια Α.Ε.» και το Νοέμβριο του 1999 η ΕΤΕΒΑ εκδίδει ενημερωτικό δελτίο πώλησης. Πριν από την πώληση συνεδριάζει η διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποίησης και αποφασίζεται να παρασταθεί το ελληνικό Δημόσιο ως τρίτος συμβαλλόμενος με εξουσιοδότηση στον τότε υπουργό Μακεδονίας-Θράκης Γ. Μαγκριώτη να υπογράψει τη σύμβαση.

*Στο δελτίο πώλησης επαναλαμβάνονται όσα ο νόμος του '77 ορίζει ότι «η ιδιοκτησία έχει αποχαρακτηριστεί, ήτοι έχει παύσει να χαρακτηρίζεται εν μέρει δασική». Και ακόμη ότι «προβλέπεται εφαρμογή του συστήματος "αμιγούς ελεύθερης δόμησης" με μέγιστο ποσοστό κάλυψης δέκα επί τοις χιλίοις και συντελεστή δόμησης είκοσι επί τοις χιλίοις επί της συνολικής επιφάνειας της έκτασης».

*Ο διαγωνισμός κατακυρώνεται υπέρ του ομίλου της Τεχνικής Ολυμπιακής, με τίμημα 33 δισ. δραχμές και η σύμβαση επικυρώνεται από το ελληνικό Δημόσιο με την υπογραφή του υπουργού Μακεδονίας.

*Ο επενδυτής υποβάλλει το σχέδιό του για την κατασκευή 469 κατοικιών, αλλά επί δύο χρόνια δεν παίρνει απάντηση. Απάντηση δεν παίρνουν, ούτε και οι δασικές υπηρεσίες που απευθύνονται στο υπουργείο Γεωργίας.

*Λίγο αργότερα, ωστόσο, μία γνωμοδότηση του νομικού συμβούλου του υπουργείου Γεωργίας υποστηρίζει ότι η ισχύς του αποχαρακτηρισμού έληξε. Ο τότε υφυπουργός Γεωργίας Γ. Δρυς παραπέμπει το θέμα στην ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, όπου εκκρεμμεί ακόμη, μετά τα όσα μεσολάβησαν.

*Το 2004, μήνες πριν από τις εκλογές, κατατίθεται τροπολογία στην κατεύθυνση του γράμματος του Ν.954/77. Ξεσηκώνεται θόρυβος, ενδοκυβερνητική ασυνεννοησία και η κυβέρνηση υποχωρεί συμπλεγματικά και ατάκτως.

*Το 2009 χωρίς νέα νομοθετική πρωτοβουλία και αξιοποιώντας στην πράξη το πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφωθεί από το 1963, γαλάζια περιφέρεια και αυτοδιοίκηση εγκρίνουν την επένδυση. Το έργο του Πόρτο Καρράς προχωρεί και η Αθήνα του Κ. Καραμανλή χαμογελά. Σιωπηλά, σεμνά και ταπεινά.

Λας